Op naar Banff en eerste wildlife gespot

De eerste nacht in Calgary (Homewood suites) hebben de meesten toch wat rommelig geslapen. Een paar keer midden in de nacht wakker en Sander, Maaike en Levi waren vanaf half zes klaarwakker. Alleen Stijn en Vince hadden nergens last van.
Na een lekker ontbijt (kids met zelfgemaakte wafels), vertrokken we in de shuttle bus weer richting luchthaven om de huurauto op te halen. De eerste opmerking was natuurlijk om een upgrade aan te smeren, maar we hielden toch maar vast aan de eerder gekozen huurauto (vooral dankzij Sander zijn nuchterheid :-)). Dat bleek prima, een mooie Dodge. De bagage paste gelukkig achterin, al hadden we ook niet veel meer mee moeten hebben. Kids mooi met zijn drieën op de achterbank en daarvoor twee losse stoelen waar de rollator mooi tussen past. Op naar Banff!

De eerste kennismaking met de automaat, de Canadese wegen, andere stoplichten enz. is even wennen, maar de wegen zijn breed, de Canadezen rijden heel relaxed dus dat ging prima. Na een uurtje rijden kwamen de eerste imposante bergen al in beeld, de Rockies! Vlak voor Banff rijden we officieel het National Park in. De omgeving wordt steeds mooier.
Veel te vroeg komen we bij het verblijf, Banff Rocky Mountain Resort, we kunnen er nog niet in. Bij de receptie krijgen we al wel veel tips voor Banff en we gaan op pad. We rijden via een mooie route, Tunnel Mountain Road, waar we langs de weg ineens een groot hert zien wegspringen! Toch leuk om onze eerste wildlife gespot te hebben! Alleen is Sander aan het rijden en ook in de auto heeft niet iedereen het gezien...

We stoppen bij de Hoodoos, waar we een mooi uitzicht op Banff en de Bow River hebben. De Hoodoos zelf zijn een soort rotsformaties, die door erosie in de tijd grillige vormen hebben. Mooi om te zien, leuk om te wandelen en goed voor een paar mooie foto's!

In het gezellige centrum van Banff hebben we wat gegeten, rondgekeken en wat inkopen bij de supermarkt gedaan. Vervolgens richting de Bow Falls, watervallen bij een bocht van de rivier. De waterval is niet hoog, maar wel breed. Het geluid van de waterval, de ligging bij een bocht van de rivier en het mooie turquoise blauwe water maakt het de stop meer dan waard! 

Via een mooie route rijden we naar het resort waar we onze kamers nu wel binnen mogen. Gelukkig, want de meesten zijn toch wel wat moe! Plannen voor een bezoekje aan het naastgelegen Vermillion Lake worden geskipt, morgen weer een dag. We eten lekker makkelijk bij het resort zelf en horen van de gezellige Australische serveerster weer heel veel tips voor de volgende dag. 
Terug naar onze kamers aan de overkant van de weg zien we in de verte een paar grote herten de weg oversteken, wat een gaaf gezicht! En gelukkig, ook Sander ziet ze nu!