Roadtrip 2022: Pousada Mosteiro Amares, woensdag 27-07-2022

Na twee heerlijk relaxte dagen in de prachtige omgeving van de Douro vallei, gaan we naar ons meest noordelijke locatie richting Amares. Een echte pousada, een voormalig klooster uit de 12e eeuw, omgebouwd tot een mooi  hotel. We hebben hier voor maar één nachtje geboekt. Het is ook de laatste dag dat Stijn er nog bij is. Die vliegt donderdag vanaf Porto terug naar huis om vervolgens zaterdag weer met zijn vrienden naar Lloret de Mar te vertrekken.

Het is een rit van ongeveer 160 kilometer en we zijn al op tijd bij de Pousada. Gelukkig kunnen we al in onze kamers terecht. Dat het hotel een voormalig klooster is geweest blijkt nog duidelijk. Veel grote en hoge ruimtes, alles van steen, dikke muren en lange gangen. Het gebouw is hierdoor toch wat ongezellig, de stalen deuren van de kamer helpt hier niet aan mee en doet bijna gevangenisachtig aan. De kamers zijn verder prima en de tuin en het terras rondom de poussada maken veel goed!
We trekken onze zwemkleding aan en na een snelle lunch in een simpel cafeetje in het dorpje rijden we richting het natuurgebied Peneda-Gerês. Daar zijn allerlei strandjes te vinden langs de Cavado-rivier. We zoeken een gezellig strandje uit waar we kunnen zwemmen en suppen. Het water van de rivier is heerlijk, het groen en de bergen eromheen prachtig. We huren sups voor een uurtje en de jongens gaan er al snel vandoor, die vinden het erg leuk om te doen en staan relaxt op de sup. Afsluitend van het uurtje gaan wij, Sander en Maaike, ook nog even samen suppen. Nou ja, samen…. Sander gaat rechtdoor en Maaike ergens rechtsaf. We staan niet echt ontspannen op de sup en gaan er al snel af. Dit is meer wat voor de jongens! We liggen nog een tijdje bij het strandje en gaan dan richting de Pousada. Daar duiken we nog even het zwembad in en liggen op de ligbedjes. Het is nog even heerlijk!

’s Avonds eten we in het restaurant van de Pousada zelf, in een mooie zaal, hoge plafonds en stijlvol ingericht. De setting is behoorlijk netjes. Stemmige pianomuziek op de achtergrond, obers die continu je glas wijn, water of icetea bijvullen. De jongens voelen zich eerst bijna ongemakkelijk en het is zo rustig dat we er zowat van gaan fluisteren. Het eten is gelukkig heerlijk en de bijpassende wijn uit eigen wijndomein smaakt ook weer prima. Het is de laatste avond met zijn vijven en we zitten nog lang gezellig te kletsen aan tafel. We constateren dat er een soort patroon in onze restaurantkeuze zit. Tot tweemaal aan toe op de ene dag een ongezellige en tegenvallende pizzeria en vervolgens op de andere dag een uitgebreide en vrij luxe restaurant. Voor de rest van de vakantie gaan we voor iets wat gewoon in het midden zit!
Na het eten blijven we nog even in een zitje hangen en de jongens sluiten natuurlijk af met een laatste potje poolen.